In deze nieuwsbrief de weergave van een gesprek dat onlangs via FaceTime met Joris is gevoerd. Het bestuur beschouwt dit gesprek als een evaluatie van het studiejaar 2021-2022
,,De kans is groot dat jullie mij op televisie hebben gezien tijdens het World Golf Championship Matchplay. Niet natuurlijk dat ikzelf speelde, maar ik was er wel twee dagen op de Austin Country Club bij. De baan ligt op zo’n 3,5 uur rijden van Abilene. Met twee studiegenoten ben ik gaan kijken. Zo’n toernooi zo dichtbij, dat konden we niet laten lopen. We konden overnachten in het huis van een voormalig room mate, dus hebben we zaterdag en zondag op de baan gelopen.’’
,,Man man, wat mooi. Ik heb alle grote namen wel gezien: Dustin Johnson, Brooks Koepka, Adam Scott, Jon Rahm, Scottie Scheffler, noem ze maar op. Om die mannen van zo dichtbij te zien, dat was echt gaaf. Dan merk je ook pas hoe ongelooflijk goed ze zijn. Het is een heel verschil om die golfersop tv te zien of in het echt. Dan zie je pas echt hoe goed zij de ballen raken en ook hoe moeilijk de baan is. Met al die waterhindernissen en hoogteverschillen.’’ ,,Wat me vooral opviel, was hoeveel tijd die mannen nemen voor hun slag. De meesten hebben een heel lange voorbereiding, overleggen veel met hun caddie. Je ziet heel goed hoe ze elk schot benaderen, hoe ze zich afsluiten van al die mensen om zich heen. Heel knap en cool om te zien. Zelf ben ik best een vrij snelle speler, dat vind ik ook fijn. Maar het is heel belangrijk dat je bij iedere slag die je kiest en elke slag die je uitvoert, dat je honderd procent committed bent aan die slag. Dat je weet wat het doel is en dat je er vol voor gaat.’’ ,,Ook mooi om te zien was dat die mannen bij een minste of geringste twijfel uitstappen en opnieuw aan hun vaste ritueel beginnen. Ik heb ze dat best vaak zien doen. Ook knap, als je bedenkt dat er tienduizenden mensen rondom de baan staan te wachten op wat ze gaan doen en nog eens ontelbaar veel tv-kijkers thuis. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, is mijn ervaring. Soms merk ik wel eens dat ik toch niet goed opgelijnd sta, maar dan denk je ‘ik sla wel iets meer naar links’. Terwijl je dan uit moet stappen en opnieuw je routine moet doen. Ik heb me voorgenomen dat meer te gaan doen”
,,Ondertussen ben ik inmiddels over de helft van mijn Amerikaanse golfavontuur. In de afgelopen anderhalf jaar is er ontzettend veel gebeurd, heb ik enorm veel geleerd en ben ik een betere golfer geworden. Toen ik hier in Texas aankwam, woog ik zo’n 63 kilo. Nu weeg ik 75 kilo, een toename van twaalf kilo. Geen vet, maar spiermassa. Ik heb er 25 pond bijgekregen als gevolg van de vele workouts in het krachthonk van de universiteit.’’
,,Dat betekent niet dat ik iedere dag aan de gewichten hang. De universiteit heeft een team van zes fysiektrainers, die allemaal hun eigen specialisme hebben. Die coaches schrijven een trainingsschema voor je uit, afgestemd op golf. Zelf moet je alles bijhouden: hoeveel gewichten je doet, hoeveel herhalingen en welke oefeningen. Aan de hand van je resultaten, passen zij je nieuwe schema aan.’’ ,,Ik zie er dus niet alleen anders uit, wat breder en zwaarder, maar ik zie de progressie ook terug in mijn golf. Met mijn driver sla ik nu ongeveer 280 yards carry (255 meter), met rol erbij gaat-ie over de 300 yards. Dat is zo’n twintig meter verder dan toen ik hier kwam. Allemaal het gevolg van meer krachttraining en lenigheidsoefeningen, waardoor je meer snelheid krijgt. En meer snelheid is meer afstand.’’ Behalve verder, sla ik de bal nu ook een stuk hoger en met meer backspin. Voorheen zat ik altijd onder de optimale hoogte van de balvlucht, nu kan ik de optimale hoogte slaan. Met mijn normale slag haal ik de optimale hoogte, zodat ik de beste invalshoek heb op de green, waardoor de bal goed stilligt.’’ ,,Landen en stil liggen als dat moet, daar gaat het om. Omdat ik nu hoger kan slaan, heb ik een stuk meer slagen in mijn tas die ik kan doen in de baan en tijdens toernooien. Kom ik in een bepaalde situatie, heb ik meer opties om uiteindelijk de bal zo dicht mogelijk bij de vlag te krijgen. Die verandering is met name belangrijk voor de lange ijzers. Met mijn 4, 5 of 6 speelde ik relatief laag, waardoor ik op snellere en hardere banen meer moeite had de bal snel stil te krijgen. Dat is nu een stuk verbeterd, ik ben nu in staat om met m’n lange ijzers naar de green te slaan en de bal stil te leggen.’’ ,,Hoe je met een ijzer 8, 9 of pitching wedge een bal na backspin stil kan leggen, moet je ook kunnen met een ijzer 4. Maar dat is een stuk lastiger. Ik heb daar de laatste tijd veel aan gewerkt en het gaat de goede kant op. Het is een combinatie van techniek en snelheid. Aangezien ik meer snelheid heb gekregen, is het ook makkelijker om hoog te slaan. Eerste was ik heel constant met lage ballen, nu kan ik dat in principe met beide slagen.’’
,,Het is fijn en geeft veel vertrouwen om meerdere slagen te kunnen doen en meer opties in de baan te hebben. Mijn arsenaal aan slagen is een stuk groter geworden. Afhankelijk van de baan en weersomstandigheden kan ik nu beter uit de voeten. Nu is het de bedoeling om alles zo constant mogelijk te krijgen. Hoe constanter je wordt, des te beter je gaat scoren.’’ ,,De uitbreiding van slagen betekent dat je alle nummers en cijfers moet opslaan. Dat je precies weet wat de afstand, balvlucht, uitrol van iedere slag is. Dat je weet wat er gaat gebeuren met de bal, wat de verschillen zijn tussen twee slagen. Aan de hand van die informatie en mogelijkheden pas je je gameplan aan”
,,Dat opslaan moet op je eigen harde schijf, maar voorlopig schrijf ik alles op in een schriftje. Het is veel denkwerk en dat verklaart ook waarom die topspelers zoveel overleggen met hun caddie. Afhankelijk van de situatie, waar de bal ligt, hoe de hole en green eruit zien, weten die mannen precies hoe ver alle slagen gaan en kiezen zij de perfecte slag uit. Dat is best moeilijk, want je hebt natuurlijk enorm veel variaties. Bovendien zorgen weersomstandigheden er vaak voor dat alles weer anders wordt.’’ ,,Ondanks de verbetering van mijn spel, is het mij nog niet gelukt om geselecteerd te worden voor de grote toernooien van ons universiteitsteam. Zoals jullie weten kan onze coach kiezen uit elf golfers voor het team, dat meestal uit vier á vijf spelers bestaat. Dat zijn dit schooljaar veelal steeds dezelfde golfers, terwijl ik tijdens onderlinge toernooien en kwalificaties al een paar maal heb laten zien beter te scoren. Toch krijgen die vaste vijf jongens de voorkeur en het vertrouwen van de coach.’’ ,,Dat is een voor mij lastige en soms ook moeilijke situatie. Ik ben vaak de nummer 6, 7 of 8, terwijl ik de laatste tijd in de kwalificatie vaak dezelfde (of soms betere) resultaten laat zien dan mijn team mates”. De jongens die tot nu toe spelen, zitten allemaal in hun vierde en laatste schooljaar. De coach kent ze het beste en weet wat hij aan ze heeft. Daar kun je het mee eens zijn of niet, je schiet er in ieder geval niets mee op. Het maakt niet uit wat ik ervan vind, de coach kiest en bepaalt.’’ ,,Niet altijd leuke situaties voor mij. Het is teleurstellend als je niet geselecteerd wordt en je geen beloning krijgt voor al je training en inzet. Ik kan enkel in trainingen en oefenrondes laten zien wat ik kan. Natuurlijk praat ik er wel eens over met de coach, ik heb er al meerdere gesprekken met hem over gevoerd. Hij geeft aan dat ik goed bezig ben en progressie maak, maar op dit moment kiest de coach nog voor andere golfers.’’
,,Over die situatie praat ik veel met Tim Sluiter. Hij weet hoe het is en in mentaal opzicht voelt. Zijn boodschap is dat ik plezier moet blijven houden in het golf en dat je moet doen wat je zelf in de hand hebt: goed trainen, voor jezelf zorgen en beter worden.’’ ,,Volgend schooljaar wordt alles anders. Dan zijn de vaste spelers van de coach er niet meer en moet ik mijn kans grijpen. Daar ga ik ook vol voor. Ik moet door blijven gaan met wat ik nu doe, dan weet ik zeker dat ik na de zomervakantie in de universiteitstoernooien ga spelen.’’ ,,Op 26 mei vlieg ik terug naar Nederland, waar ik ruim twee maanden toernooien ga spelen. Dan hoop ik al te kunnen laten zien wat ik hier geleerd heb. Daarna keer ik weer terug naar Texas en begin ik aan het belangrijkste en laatste schooljaar. Ik moet dan laten zien dat de coach niet meer om mij heen kan. Ik heb daar nu al zin in.”
